Incoterms®

Incoterms® ย่อมาจาก International Commercial Terms ถูกกำหนดโดยหอการค้าระหว่างประเทศ “The International Chamber of Commerce” หรือ ICC

Incoterms® คือเงื่อนไขการขายที่กำหนดว่าใครเป็นผู้รับผิดชอบในการชำระเงิน และดำเนินการเกี่ยวกับสินค้าในระหว่างการขนส่งตั้งแต่ต้นทางจนถึงปลางทาง

ในเดือนกันยายน 2019 ICC ได้เผยแพร่ Incoterms® ฉบับล่าสุด ซึ่งเรียกกันทั่วไปว่า “Incoterms® 2020“ ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสำคัญบางประการใน Incoterms® ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2020 เป็นต้นมา

Incoterms® 2020 สามารถนำไปใช้กับสัญญาซื้อขายทั้งหมด ยกเว้นคู่สัญญาจะระบุว่าต้องการใช้ Incoterms® 2010 ต่อไป

การเปลี่ยนมาใช้ Incoterms® 2020 ไม่ใช่ข้อบังคับ ดังนั้น คู่สัญญาบางรายอาจยังคงใช้ Incoterms® 2010 ต่อไป

Incoterms® นั้นเป็นข้อตกลงระหว่างผู้ขายและผู้ซื้อ

Incoterms® rules

คือข้อกำหนดและเงื่อนไขที่ออกแบบมาเพื่อให้เป็นมาตรฐาน และช่วยเหลือผู้ประกอบการเมื่อสินค้าถูกขายและขนส่ง ซึ่งจะระบุ ภาระผูกพันของแต่ละฝ่าย (Task) เช่น ใครเป็นผู้รับผิดชอบการจัดการต่าง ๆ เช่น การขนส่ง พิธีการศุลกากรนำเข้าและส่งออก จุดที่ความเสี่ยงภัย (Risk) ในการขนส่งถูกเปลี่ยนจากผู้ขายไปยังผู้ซื้อ และระบุว่าใครจะผู้รับผิดชอบค่าใช้จ่าย (Cost) ในการจัดส่ง การประกันภัย

ดังนั้นการที่ Incoterms® ถูกระบุไว้ในสัญญาซื้อขาย จะทำให้ผู้ซื้อและผู้ขายสามารถเข้าใจอย่างชัดเจนในเรื่องของหน้าที่และความรับผิดชอบ ในกรณีที่เกิดการสูญเสีย ความเสียหาย หรือเหตุร้ายอื่นๆ

ใน Incoterms® นั้นแต่ละเทอมจะมีการกำหนดหน้าที่ความรับผิดชอบในการขอใบอนุญาตนำเข้าหรือหนังสืออนุญาตอย่างเป็นทางการอื่นๆ ที่จำเป็นสำหรับการนำเข้าและการดำเนินพิธีการศุลกากร และยังกำหนดด้วยว่าฝ่ายใดจะต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการดำเนินการเหล่านี้

ในเรื่องของการประกันภัยสินค้า (Insurance) แต่ละเทอมจะกำหนดว่าใคร (หากมี) จะต้องจัดหาความคุ้มครองประกันภัยสินค้า และใคร (หากมี) มีการหน้าที่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในเรื่องนี้

สุดท้ายเรื่องของการจัดส่งสินค้า Incoterms® แต่ละตัวจะระบุภาระผูกพันของผู้ขายในการจัดส่งสินค้า และกำหนดว่าการจัดส่งสินค้านั้นเกิดขึ้นเมือไหร่ รวมทั้งกำหนดจุดที่ความเสี่ยงของการสูญหายและความเสียหายของสินค้าที่ส่งออกเปลี่ยนจากผู้ขายไปยังผู้ซื้อ

เทอมการขนส่งทางทะเลหรือทางน้ำภายในประเทศเท่านั้น (Transport by sea or inland waterway only) โดยปกติควรใช้กับสินค้าเทกอง Bulk Cargos และสินค้าที่ไม่ได้บรรจุในตู้คอนเทนเนอร์ Non-containerized goods
• สินค้าเทกอง (Bulk Cargos) เช่น น้ำมัน ถ่านหิน เป็นต้น และ
• สินค้าที่ไม่ได้บรรจุในตู้คอนเทนเนอร์ (Non-containerized goods) ซึ่งผู้ส่งออกสามารถโหลดสินค้าลงบนเรือโดยตรง
เทอมการขนส่งทุกรูปแบบ (Any transport mode) จะเหมาะสมกับการขนส่งสินค้าที่บรรจุในตู้คอนเทนเนอร์ (Containerized goods) มากกว่า

ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเทอมของสองกลุ่มนี้คือ จุดที่ความเสี่ยงเปลี่ยนจากผู้ขายไปยังผู้ซื้อ ตัวอย่างเช่น เทอม Free on Board (FOB) ระบุว่าความเสี่ยงภัยจะโอนเมื่อสินค้าถูกโหลดบนเรือแล้ว ส่วนเทอม Free Carrier (FCA) ระบุว่าความเสี่ยงภัยจะถูกโอนให้กับผู้ซื้อเมื่อผู้ขนส่งเข้ามารับผิดชอบดูแลสินค้า

อีกวิธีการที่ใช้ในการจำแนกเทอมแต่ละตัว คือการพิจารณา

1 ใครเป็นผู้รับผิดชอบการขนส่งหลัก (ผู้ซื้อหรือผู้ขาย)

2 หากผู้ขายเป็นผู้รับผิดชอบการขนส่งหลัก ความเสี่ยงภัยจะผ่านจากผู้ขายไปยังผู้ซื้อ ณ จุดไหน ก่อนการขนส่งหลักหรือหลังการขนส่งหลัก

ด้วยวิธีการนี้จะจำแนกเทอมได้เป็น 4 กลุ่ม

ผู้ซื้อรับผิดชอบการขนส่งทั้งหมด (EXW)
ผู้ซื้อรับผิดชอบการขนส่งหลัก (FAS, FOB, FCA)
ผู้ขายรับผิดชอบการขนส่งหลัก ความเสี่ยงภัยจะเปลี่ยนหลังจากผ่านการขนส่งหลัก (DPU, DAP, DDP)
ผู้ขายรับผิดชอบการขนส่งหลัก แต่ความเสี่ยงภัยจะเปลี่ยนก่อนการขนส่งหลัก (CFR, CIF, CPT, CIP)

แม้ว่าผู้ขายจะเป็นผู้จ่ายค่าขนส่งสินค้าไปยังสถานที่ที่ระบุ แต่ความเสี่ยงภัยจะโอนไปยังจุดก่อนหน้าในระหว่างการขนส่ง เช่น ภายใต้เทอม CIP New York, NY Incoterms 2020 สินค้าถูกส่งจาก Bangkok ไป New York ผู้ขายจะเป็นผู้รับผิดชอบค่าขนส่งไปยัง New York แต่ความเสี่ยงภัยจะโอนไปให้ผู้ซื้อเมื่อสินค้าส่งมอบให้กับผู้ให้บริการขนส่งที่ Bangkok ก่อนการขนส่งหลัก

EX-WORKS (EXW)

FREE CARRIER (FCA)

CARRIAGE PAID TO

CARRIAGE AND INSURANCE PAID TO (CIP)

DELIVERED AT PLACE UNLOADED (DPU)

DELIVERED AT PLACE (DAP)

DELIVERED DUTY PAID (DDP)

FREE ALONGSIDE SHIP (FAS)

FREE ON BOARD (FOB)

COST AND FREIGHT (CFR)

COST INSURANCE AND FREIGHT (CIF)